A pan Tomasz Z. jak nie ma co pisać, to szuka kija... i rzuca gromy - słusznie, nie słusznie - byleby zaistnieć

Pan Tomasz pisze z sensem i słuszne gromy rzuca, kto cokolwiek zrobił (próbował) w tej Gminie ten wie najlepiej i prawo do rzucania posiada.

Co próbowałem, a się nie udało, to żaden powód do chluby. Dobrze, że gmina poparła tę konkretną inicjatywę. Mojego zdania o traktowaniu inicjatyw i działań społecznych przez władze gminne to nie zmienia ani na jotę.

Myślę, że dobry temat. Zapraszamy wszystkich chętnych do udziału w obchodach kolejnej rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego na terenie Konstancina i okolic.
[www.facebook.com]

Konstancina-Jeziorny ;)

---

Wszystkie wypowiedzi na licencji CC-BY-ND.

zdjęcia z niedzielnej uroczystości w Mirkowie (autor: Rafał Utracki)
[www.facebook.com]

ciekawe wspomnienie o naszych Powstańcach pochowanych w Powsinie...

"W okupacyjnych latach, mieszkając w Klarysewie, chodziliśmy na Msze niedzielne do Domu Dziecka im. Ks. Boduena, do kapliczki zakonnej sióstr szarytek, parafia była bowiem zbyt odległa. Siostry chętnie chroniły w swym gospodarstwie ludzi „spalonych” w konspiracji, zatrudniając ich na fałszywych papierach jako służbę rolną, dozorców w sadzie itp.; ukrywał się tam na przykład kapelan Szarych Szeregów, harcmistrz Rzeczypospolitej ks. Jan Mauersberger. Tylko okazjonalnie odwiedzaliśmy nasz kościół parafialny pod wezwaniem świętej Elżbiety(...)"


[www.idziemy.com.pl]

"Decyzją Przełożonej sanitariuszek Ziuty Bielawskiej „Grażyna” ja i jeszcze dwie sanitariuszki – zostają w naszym szpitaliku w Mirkowie (Dom Ubezpieczalni Społecznej). Są z nami żona doktora Blusiewicza p. Zofia oraz zawodowa pielęgniarka p. Maria Łepkowska. Pozostałe sanitariuszki – również „Grażyna” w terenie (na służbie). Nocą – jeszcze pierwszego sierpnia, po bitwie przy dawnej Szmaciarni – zaczynamy przyjmować rannych. Polegli zostają natychmiast transportowani do rodzin – lub grzebani na „Wygonie” (teren w Klarysewie tuż pod okiem Niemców obsługujących reflektory przeciwlotnicze). Do naszego „Lazaretu” przywożą furmanką Henia Grabskiego „Jezierski”. Zalany krwią, z rozprutym brzuchem, ale przytomny. Siadam na podłodze – Henia kładę na moich kolanach – łóżko za wysokie, nie chcemy go szarpać. Jest przytomny. Mówi do mnie zupełnie wyraźnie – „zdejmij z szyi medalik, oddaj mamie” – tylko nie mów, że cierpiałem. Henio, mój kolega, sąsiad – zmarł. Są następni ranni. Nie ma czasu na rozmyślania nad zmarłymi i ich cierpieniami, tak przebiega noc."
całość wspomnienia Barbary Żugajewicz-Kulińskiej do przeczytania na stronie:


[stacjapoludnie.info]

Z raportów Samodzielnego Batalionu im.Brygadiera Mączyńskiego dotyczących działań niemieckich na terenie Konstancina (1944 r):
„Telefony - miejsca wysiedlane i zajmowane przez wojsko są łączone natychmiast siecią telefoniczną, sieć główna 16 przewodowa wychodzi z Konstancina z dwóch odległych o 500 m biegnie na słupach specjalnych (częściowo koło Chylic na słupach dawnych telefonów) w kierunku Piaseczna wzdłuż szos Jeziorna Piaseczno, a dalej do Warszawy szosą grójecką sieć druga wzdłuż szosy Konstancin, Jeziorna, Warszawa
(...)
Główne siły mieszczą się w Konstancinie zajmując teren otoczony rzeką, ul Kraszewskuego, Prekera, Oborska, brzegiem lasu Oborskiego, ul Wilanowską. Po za tym teren w odległości 200 m lotnisko polowe (startują tylko lekkie maszyny) . Stan trudny do ustalenia ze względu na odrutowany i strzeżony teren (koło 150 willi) (...)
Radiostacja przy ul Kraszewskiego. Naokoło bunkry i stanowiska dla r.k.m. Tabor samochodowy skupiony w paru miejscach w znacznych ilościach. Połączenia telefoniczne gęste wewnątrz, na zewnątrz do lotniska, Skolimowa i Chylic - kable, oraz linie po 24 przewody wzdłuż szos Konstancin-Piaseczno-Warszawa i Konstancin-Jeziorna-Warszawa (...)”



[www.facebook.com]