Przeczytałam ten artykół i nie wierzę ,że władze naszej gminy nic nie mogą zrobić, jak nie wierzę ,że mieszkańcy naszej społeczności byliby przeciwni pomcy jednej polskiej rodzinie ,której losy tak się potoczyły [www.nadwisla.pl]

Rada Miejska na ostatniej sesji jednogłośnie przyjęła wniosek zobowiązujący burmistrza do pilnego podjęcia działań w celu spełnienia warunków stawianych przez prawo polskie repatriantom. Warunki otrzymania wizy wjazdowej są dwa: mieszkanie z wyposażeniem, oraz zapewnione miejsce pracy / źródło utrzymania (umowa na co najmniej 12 miesięcy). Zakładamy, że gmina ma zapewnić to pierwsze, czyli mieszkanie, wyposażenie "zorganizujemy" za pomocą zbiórki społecznej, zaś pracy będziemy szukali u lokalnych przedsiębiorców. Ojciec i syn z tej rodziny już pracowali w Polsce (m.in. w warsztacie samochodowym). Jest jednak pewien problem: obaj mają wieloletnie doświadczenie w pracy na kolei. Kolej w Polsce, jak wszystkim wiadomo, ma się znacznie gorzej, niż w Rosji, czy nawet w Kazachstanie, w ogóle gorzej, niż w jakimkolwiek kraju od czasu, kiedy parowóz Stevensona wszedł do seryjnej produkcji. Żeby zatem u nas pracować, przynajmniej męska część tej rodziny będzie musiała się przekwalifikować. No, chyba, że zapewnimy im synekurkę w UMiG albo ZGK, ale chyba nie na tym polega wsparcie dla repatriantów, żeby tworzyć fikcyjne miejsca pracy kosztem podatników.

Radni aktywnie negocjują z rozmaitymi pracodawcami z naszego rejonu, w tym ja rozmawiam obecnie także z osobami z polsko-rosyjskich (lub postradzieckich) rodzin mieszanych, których w naszej gminie jest kilka i mają się bardzo dobrze. Teoretycznie najłatwiej byłoby zatrudnić te osoby w nadal istniejącej strefie przemysłowo-usługowej. Tu jednak pojawia się taki problem, że nasi przedsiębiorcy mają inny pomysł na rozwój swojego biznesu. Np. właściciel fabryki styropianu B-Bis, z którym miałem przyjemność rozmawiać w ubiegły wtorek o przebudowie drogi do jego i kilku innych zakładów, zbudował wielkie hale magazynowe (docelowo na 10 tysięcy metrów) i zamierza je wynajmować na hurtownie rozmaitym firmom zaopatrującym Warszawę. To oznacza znaczne powiększenie ruchu tirów przez naszą gminę, dalszą degradację dróg i jakości powietrza, ale niekoniecznie - zatrudnienie jakichkolwiek osób z naszej gminy. Firmy wynajmujące przychodzą tu bowiem ze swoim wyposażeniem i personelem, podatki płacą gdzie indziej, u nas mają tylko składować towar, a sam szef tego interesu zalega gminie na razie na 300 tysięcy i śmieje się, że jak mu się interes rozwinie, to być może zapłaci część długu wobec samorządu. Tak wygląda (mogę podać kolejne przykłady) sektor usług produkcyjno-logistycznych w naszej gminie. Nie widzę w nim dużych szans na zatrudnienie rodzin ze Wschodu, chyba, że na czarno, ale nasze prawo wymaga umowy z gwarancją zatrudnienia na co najmniej rok. Za to pracodawca może ubiegać się o zwrot 3-miesięcznej pensji takiej osoby z funduszy Skarbu Państwa.

Jeśli zatem chcemy, by warunki stawiane przez państwo polskie zostały spełnione, musimy wspólnie poszukać dla państwa Ławrynowiczów (rodziców i / lub córki) miejsc pracy. Z naszej gminy po wojnie wyjechało (czytaj: uciekło) ponad tysiąc osadników niemieckich, a także nieliczni ocalali Żydzi. Państwo niemieckie oraz Izrael zapewniły im zupełnie inne warunki startowe. Nasze państwo stawia natomiast rodakom ze Wschodu właściwie takie same warunki, jak ukraińskim czy rosyjskim imigrantom, a cały ciężar spełnienia tych warunków przenosi na samorządy lokalne. Jest to oczywiście wielka niesprawiedliwość dziejowa wobec tych, których przemocą wywieziono z ich ojczyzny, kazano żyć w ziemiankach na 20-stopniowym mrozie z trupami tych, co umarli, ale nie dało się ich grzebać w zmarzlinie, i jeść zgniłe ziemniaki kradzione w nocy z kołchozowego pola. Dziś ci ludzie są w Kzachstanie znów prześladowani za pochodzenie i religię, tracą pracę i grunt pod nogami. Skoro jednak takie są realia w kochanej ojczyźnie, musimy się w nich odnaleźć. Poprosiliśmy zatem pana radnego Stankiewicza o więcej szczegółów, kopie dokumentów, jakieś CV i rozkręcamy społeczną akcję poszukiwania pracy dla członków tej rodziny. Na pewno nie jest to łatwe w kraju z dwumilionowym bezrobociem, w którym pracodawcy mimo wzrostu gospodarczego nie zwiększają (oficjalnego) zatrudnienia, motywując to m.in. wzrostem opłat rentowych i pensji minimalnych. Kiedy tylko dokumenty dotyczące doświadczenia i wykształcenia tych osób będą dostępne, przekażemy je każdemu chętnemu do włączenia się do naszych poszukiwań.



Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2012-04-30 22:51 przez Tomasz Zymer.

Jeśli już będzie wiadomo jakiego rodzaju pracę mogliby podjąć pp.Ławrynowiczowie, to może na początek wpisać w naszych ogłoszeniach.
- Co i raz ukazuja się oferty, niedawno były też samochodowe (warsztatowe)

Rada Miejska na ostatniej sesji jednogłośnie przyjęła wniosek zobowiązujący burmistrza do pilnego podjęcia działań

Zawsze bardzo mnie intryguje ten zaznaczony termin. Ale raczej wolałbym bardziej precyzyjne określenie.

nie wierzę ,że mieszkańcy naszej społeczności byliby przeciwni pomcy jednej polskiej rodzinie

polskiej rodzinie z Kazachstanu.

Jesli p. burmistrz zrealizuje to do czego został zobowiązany przez Radę a konkretnie znajdzie mieszkanie dla Ławrynowiczów , musi się liczyć z tym , że zawsze znajdzie się ktoś , kto mu będzie zarzucał , że bardziej dba o repatriantów niż o rdzennych mieszkańców.

Odnośnie pracy dla członków rodziny Ławrynowiczów. Myślę , ze jednak najpierw mieszkanie a potem poszukiwanie pracy. Pracodawca jeśli potrzebuje pracownika to zazwyczaj potrzebuje go natychmiast. Raczej trudno sie spodziewać , że będzie utrzymywał wakat. Jestem też przekonany , że ta praca znajdzie się raczej bez problemu.

Ale oczywiście w ogłoszeniach forumowych mozna zawiesić . Tym bardziej , że o ile dobrze usłyszałem na sesji to ktoś z tej rodziny był już w Polsce i w warsztacie samochodowym pracował.



Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2012-05-01 10:01 przez harmattan.

O pp. Ławrynowiczach pisze także Nasze Miasto. Sprawa rozbija sie o brak tymczasowego lokalu, w którym nasi Rodacy mogliby zamieszkać. Nie mogą wrócic do Kazachstanu, bo to co mieli zmuszeni zostali sprzedać za bezcen - inaczej (jak podaje MN-fmk) nie dostaliby pozwolenia na wyjazd.

I tak sobie pomyslałam, że może warto by porozmawiać z ks. Proboszczem, który rozbudował niedawno dom parafialny przy Piłsudskiego. Może tam pp. Ławrynowiczowie znaleźliby schronienie. Chyba to co piszę nie jest zamachem na dobra Kośćioła, ale wręcz odwrotnie - Ksiądz by wiele zyskał w oczach opinii publicznej.
Dom parafialny został wyremontowany dzieki ofiarności wiernych.

Zdaje się że wicepzrewodniczący RM Piotr Stankiewicz - inicjator zaproszenia rodziny Ławrynowiczów do Kcina - ma dobre relacje z ks. Proboszczem, bo słuzył do Mszy św. Może mógłby porozmawiać?

A czy sam wiceprzewodniczący RM pan Piotr Stankiewicz poza inicjatywą zaproszenia państwa Ławrynowiczów,
przedstawił również wizję praktycznego ich przyjęcia (mieszkanie + praca)?

Państwo Ławrynowicz (rodzice) są już w Polsce. Mieszkanie i pracę dał im przedsiębiorca z... Kobyłki.

Tymczasem nasz pan burmistrz twierdzi, że znajdzie dla tej rodziny mieszkanie.

Szczegóły w artykule: : [www.nadwisla.pl]

Raz jeszcze się potwierdza, że prywatny biznes może w parę dni bez problemów załatwić to, czego "aparat" urzędowo-samorządowy nie był w stanie załatwić przez cztery lata. Byle tylko teraz skarbówka, ZUS i urzędnicy państwowi nie zniechęcili skutecznie owego przedsiębiorcy do przyjmowania repatriantów.

Podstawową zasadą państwa i samorządu we "wspieraniu" prywatnej inicjatywy powinno być: Primum non nocere.

Mieszkać w Konstancinie ,pracować w Kobyłce .Nasz Burmistrz to prawie jak Premier Tusk .Panu Bogu świeczkę i diału ogarek.

Do Polski zostali zaproszeni i przyjechali na razie tylko rodzice. Rodzina jest kilkuosobowa. Na zaproszenie czekają m.in. Jurek - mechanik samochodowy (lat 28, w Polsce pracował w salonie Landrovera, dostał świetne referencje) z żoną Iną (pracowała jako opiekunka do dzieci) oraz córką. Także, jeśli burmistrz znajdzie mieszkanie, to rodzina będzie znów razem. Tam nie mają już zupełnie nic i żadnych perspektyw.

Z pszesłaniem do Pana Brmistrza Miasteczka Konstancin-Jeziorna jako decydenta i reszty Obywateli tegoż
ODA DO MOWY KRESOWEJ /bard Długosz/
Witaj, gałązko mowy kresowej
Po długim milczeniu Twój zaśpiew znowu słyszę
Te same pieśni i pacierze u naszych korzeni
I groby jednakowo bliskie.
Bliźniacza witko od wschodniej strony ? witaj mi
I wybacz?
- W piśmie nie mogłem Cię przygarnąć
- Ponad zasieki ze słowem pociechy
Przedrzeć się przez eter
Do Ciebie pobiec
Było to możliwe ?

Czas zły rozdzielił
Wiem, krępowano oddech
Transportami w syberyjskie śniegi
Wywożono pamięć
- Lecz wiem z daleka i nie wszystko
Dziś na ulicach mego miasta słyszę
Jak krzątasz się zlękniona
- Uboga czasem tak kuzynka
Z czemodanem w dłoni
Nieśmiało w progi domu wchodzi
Niepewna, jak ją polatach przyjmą :
- Swoi ?.. Czy nie swoi ?

Witam Cię z radością i ze skruchą
Ty nie jak gość tu, ale domownica
Ty masz tu prawo jak po usłanej kontuszami
Drodze królewskiej
Na Wawel prosto do siebie iść
I jak po s w o j e?
- Z Ciebie się przecież kiedyś wywiodły
Księgi Adama, Testament Juliusza

Gałązko mowy wschodniej
- Zruszczona
- Potargana burzą
Pomiędzy tymi sarkofagi
Ty jesteś tu jak laur
Najtrudniej doniesiony

Szanowni Państwo Radni
Pozwolę sobie podzielić się nowymi informacjami w sprawie rodziny Ławrynowiczów.

1. Dzięki kontaktom ks. Artura z Kazachstanu zgłosił się do mnie pan Michał Dworczyk, doradca prezesa zarządu PKO Bank Polski. Otóż Fundacja PKO Banku Polskiego prowadzi pilotażowy program pomocy repatriantom i chcą się zaangażować w pomoc Ławrynowiczom. Chcą się zobowiązać do zaproszenia w formie aktu notarialnego rodziny, przeznaczyć kwotę do 80 tys. zł na remont mieszkania i sprowadzenie do Polski rodziny, przez 12 m-cy miesięczną darowiznę na utrzymanie rodziny (do kwoty 6 tys. zł), pomoc i opiekę w trakcie pierwszego roku pobytu rodziny w Polsce.

Po stronie Gminy byłoby przeznaczenie lokalu (do remontu). Fundacji zależy na tym, aby środki te uruchomić jeszcze w 2012 roku.

2. Po rozmowie z panem Burmistrzem wynika, że od tej chwili jest w stanie przeznaczyć wolny lokal przy ul. Literatów. Mieszkanie choć zniszczone jest bardzo ładne i dobrze zlokalizowane.

3. Pod koniec września spotkałem się z Ławrynowiczami. Pan Władysław i jego żona przebywają w Kobyłce (na zaproszenie tamtejszego biznesmena). Jak im się spodoba w Polsce biznesman uruchomi procedurę repatriacyjną i zapewni im pracę i mieszkanie już na stałe (na razie są na 1 rok, ale już wiem, że nie zamierzają wracać do Kazachstanu). Podczas tej rozmowy dowiedzialem się, że drugi syn - Janek bardziej wymaga pomocy niż Jurek (Rada Miejsca wnioskowała o zaproszenie Jurka), ponieważ stracił pracę a dodatkowo spodziewa się drugiego dziecka. Dla Państwa Ławrynowiczów jest to oczywiście trudna decyzja, ale woleliby, aby do Polski w pierwszej kolejności przyjechał Janek a nie Jurek. Ich marzeniem jest, aby dziecko urodziło się już w Polsce. Termin porodu przypada na marzec, ale biorąc pod uwagę warunki atmosferyczne w Kazachstanie ich przyjazd mógłby się odbyć nie później niż w I połowie grudnia.

4. Z ustaleń z Panem Burmistrzem wynika, że należałoby podjąć niezbędne uchwały jeszcze na tej sesji. Niestety nie udało mi się potwierdzić, że ktokolwiek w UMiG pracuje nad tymi uchwałami. Przygotowałem swoje propozycje. Niestety pierwsza z nich moim zdaniem wymaga publikacji w Dzienniku Urzędowym województwa mazowieckiego (a to potrwa) - uchwała dotyczy rozszerzenia kręgu osób, którym przysługuje przydział mieszkania w pierwszej kolejności. Być może jest możliwe podjęcie uchwały przyznającej lokal rodzinie Ławrynowiczów w celu repatriacji, która wchdziłaby w życie z dniem podjęcia - ale do tego potrzebuję opinię prawnika.

Druga uchwała upoważnia Burmistrza do zawarcia porozumienia z Fundacją PKO BP.

Przesyłam Państwu te dokumenty z prośbą o zapoznanie się:
1. Projekt uchwały - zmiany w uchwale dot. zasad przyznawania lokali
2. Projekt uchwały - upoważnienie Burmistrza
3. Skan pisma Prezes Fundacji do Burmistrza
4. Projekt porozumienia przygotowany przez Fundację (tam są szczegóły tego, do czego zobowiązuje się Fundacja)
Proszę o wszelkie uwagi i pomoc.
Pozdrawiam

Piotr Stankiewicz