Cóż, myślałem, że skoro gmina zatrudnia inspektora, to takiego, który potrafi odróżnić glinę od piasku i na podstawie swojego doświadczenia ocenić okiem, ręką i ewentualnie prostymi przyrządami wykonanie warstw. Ale skoro takie czasy, że trzeba aż wozem strażackim i potem wiercić - no to wierćmy. Ciekaw tylko jestem, jak to robili Rzymianie albo państwo pruskie na Mazurach, że drogi rzymskie mają 2000 lat, pruskie po 100-200 lat i znakomicie się trzymają, bez laboratoriów i interwencji ciężkiego sprzętu strażackiego (którego każdy wyjazd chyba sporo kosztuje, mam rację?)

Rzymianie czuli mniejszą potrzebę oszukiwania, jak sądzę.

---

Wszystkie wypowiedzi na licencji CC-BY-ND.

Tomasz Zymer
Cóż, myślałem, że skoro gmina zatrudnia inspektora, to takiego, który potrafi odróżnić glinę od piasku i na podstawie swojego doświadczenia ocenić okiem, ręką i ewentualnie prostymi przyrządami wykonanie warstw.

Nie wiem jakiego gmina zatrudnia, ale generalnie inspektor powinien umieć odróżnić glinę od piasku. Wykonanie warstw w pewnym zakresie (w tym prawidłowość przeprowadzenia procesu technologicznego wykonania nawierzchni) również może ocenić.

Tomasz Zymer
Dobrze, a dlaczego nie można sprawdzić spełnienia wymogów SIWZ na kolejnych etapach pracy, tylko trzeba od razu wiercić, jakby to były jakieś wykopaliska?

Poprawność prowadzenia robót powinno się sprawdzać cały czas.
Wykonywanie odwiertów nawierzchni w celu pobrania próbek nie jest niczym nadzwyczajnym i to powszechnie stosowana praktyka. Taka "chwila prawdy" na koniec.
Praktyka na drogach wojewódzkich i krajowych. W naszej okolicy, na drogach gminnych i powiatowych, rzadziej spotykana przy badaniu nowej nawierzchni. Najczęściej korzysta się z tego do oceny istniejącej (starej) konstrukcji przed przebudową.

Rozgarnięty inspektor działający w imieniu inwestora, może wiele stwierdzić "na oko", ale nie wszystko.
Zawartość asfaltu i ilość poszczególnych frakcji kruszywa można stwierdzić jedynie na drodze badań laboratoryjnych. Do tego potrzebne są próbki z wykonanej nawierzchni, bo wyniki z próbek producenta praktycznie zawsze w papierach będą spełniały wszelkie wymogi.
Pewne cechy są wynikiem prawidłowego (lub nie) wbudowania mieszanki i żeby uzyskać obiektywne wartości trzeba wykonać badania próbek.

Obecność inspektora może (i powinna) wyeliminować błędy polegające np. na prowadzeniu prac w nieodpowiednich warunkach, nieodpowiednim układaniu mieszanki, wbudowywaniu mieszanek o nieodpowiedniej temperaturze, niewłaściwym wykonaniu pewnych robót itd. Inspektor powinien wychwycić pewne błędy organizacyjne, które mogą mieć wpływ na jakość wykonanych prac.

Równość i szorstkość daje się sprawdzić po wykonaniu nawierzchni, więc jak wykonawca się nie spisze, to będzie musiał (albo i nie) zrobić jeszcze raz.

Tomasz Zymer
Ale skoro takie czasy, że trzeba aż wozem strażackim i potem wiercić - no to wierćmy. Ciekaw tylko jestem, jak to robili Rzymianie albo państwo pruskie na Mazurach, że drogi rzymskie mają 2000 lat, pruskie po 100-200 lat i znakomicie się trzymają, bez laboratoriów i interwencji ciężkiego sprzętu strażackiego (którego każdy wyjazd chyba sporo kosztuje, mam rację?)

Woda jest najlepszym (i najtańszym) inspektorem przy odbiorze robót nawierzchniowych. Nie zawsze deszcz chce padać przed lub przy odbiorze, więc można sobie pomóc inaczej.
Nie musi być sprzętu strażackiego, wystarczy jakakolwiek cysterna z wodą. Jeżeli droga nie jest na odludziu to często można z hydrantu skorzystać.


Nie robiłbym afery o pobieranie próbek, tylko o to dlaczego nie za każdym razem takie próbki się pobiera. Z wodą to samo.
Jeżeli chodzi o straż pożarną, to może być kwestia kosztów, bo nie zdziwiłbym się gdyby jakaś jednostka OSP zaproponowała konkurencyjną cenę w stosunku do oferty wynajmu cysterny np. przez ZGK.
Na terenie gminy mamy wiele przykładów uszkodzeń nawierzchni spowodowanych często prostymi błędami popełnionymi przez wykonawców. Błędami, z których inspektorzy musieli zadawać sobie sprawę, ale z jakichś powodów nie reagowali.

na studiach mnie uczyli, ze odroznienie piasku pylastego od gliny piaszczystej nie jest mozliwe organoleptycznie.

Hammer
na studiach mnie uczyli, ze odroznienie piasku pylastego od gliny piaszczystej nie jest mozliwe organoleptycznie.

Skoro tak uczyli, to może tak jest... A uczyli na zasadzie powiedzieli, że tak jest i kazali przyjąć do wiadomości, odesłali do konkretnej publikacji, czy pokazali dwie identycznie wyglądające próbki gruntu i na oczach studentów wykonali badania, z których wyciągnęli takie wnioski?


Organoleptycznie czyli przy wykorzystaniu zmysłu wzorku, węchu, dotyku itp. Wzrokowo faktycznie nie zawsze można wszystko odróżnić. Grunt generalnie trzeba wziąć do łapy, a czasem nawet próbę wałeczkowania zrobić i nieco sobie te łapy pobrudzić.

Piasek pylasty (grunt niespoisty) frakcji iłowej ma do 2%, to zgodnie z prawidłami Wiłuna wałeczka zrobić się nie da. Glina piaszczysta (grunt spoisty) frakcji iłowej będzie miała chyba powyżej 10% (wałeczek raczej da się zrobić i pęka poprzecznie, matowy).

Trudno mi sobie wyobrazić możliwość pomyłki pomiędzy piaskiem pylastym (bardzo drobnym zresztą), a gliną piaszczystą, ale kto wie...
No chyba, że nie chodziło o piasek pylasty, a piasek gliniasty, bo na granicy piasek gliniasty/glina piaszczysta pomyłka w ocenie oragnoleptycznej jest jak najbardziej możliwa, tyle że to nie jest wielki problem, bo w sytuacjach wątpliwych zawsze trzeba przyjąć wersję mniej korzystną.

Rozgarnięty inspektor praktycznie zawsze bez większego problemu pozna czy to na czym budują zgadza się z przyjętymi założeniami w dokumentacji i czy przywieziony grunt nadaje się do wbudowania w nasyp.
W bardzo wątpliwych przypadkach inspektor zawsze powinien żądać wykonania dodatkowych badań, ale żeby żądać badań, to trzeba jednak umieć odróżnić piasek od gliny i naprawdę daje się zrobić nawet w warunkach polowych.



Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2013-02-09 01:31 przez czaknoris.

od studiów trochę już czasu minęło i mogłem pomylić nazwy. A pokazywali właśnie organoleptycznie i kazali nam to oceniać.